A dzieci już czekają...

Nad domami, nad lasem jesiennym
leci obiekt nieznany nikomu...
Gra na niebie oranżem płomiennym
i dźwiękami milszymi od gromu.

To jest przedmiot zagadka zapewne,
ale wzbudza ciekawość ogromną.
Nawet jeśli ma plany niepewne,
ludzie mile i czule go wspomną...

Bo to pojazd Świętego z Laponii,
chociaż inny, lecz bliski każdemu.
I choć chmura go czasem przysłoni,
on wychyli się z niej bez problemu.

---

I za miesiąc przyleci do dzieci,
wszak ma listy, to wie, co i gdzie...
Niech więc pędzi po niebie i świeci,
wszak czekamy tu nań! - to się wie.

Gliwice 21.11.2021 r .

Trochę wiosny jesienią...

 

Listek spadł pod stopy Kasi
i jak kotek doń się łasi.
Kasia listek wnet podnosi, 
a ten ją o pomoc prosi...

- Kasiu miła, powiedzże mi,
kiedy zieleń swą zobaczę?
Bo, gdy leżę tak na ziemi,
wiem, że teraz nic nie znaczę...

jestem zwiędły, pomarszczony,
wiatr mnie rzuca w różne strony,
i złą aurę muszę znosić,
więc o jedno chcę cię prosić...

Weź, Kasieńko, pędzel jakiś
i pomaluj mnie na nowo - 
w kolor wiosny albo w khaki,
byle tylko na zielono.

Kasia z domu pędzel wzięła,
z farb w palecie zieleń zdjęła,
i mu erzac wiosny dała,
gdy go tak pomalowała...

Zanim deszcz mu zieleń zmyje,
zanim mróz go ściśnie zimą,
listek jak ten lord pożyje;
trochę wiosny dziś otrzymał.


Gliwice 12.11.2020 r.

Pierwszy śnieg tego roku

Zapukała zima w szybę
śnieżnobiałą kulką:
- Hejże, dzieci, hejże - woła
wyjdźcie na podwórko!

Wyszły dzieci na podwórko,
a tu wszędzie biało!
Śnieg leciutki niczym piórko;
całą noc padało!

Padał śnieżek przez noc całą,
choć listopad jeszcze...
a przedwczoraj mżył niewinnie
wraz z jesiennym deszczem.

Jeszcze wcześnie na bałwanka,
ale radość wielka;
może dziś już na swych sankach
pojeździ i Nelka...

To jej pierwsza zima będzie
(od jej pierwszych kroków);
niechaj zatem śnieg ją cieszy;
pierwszy śnieg w tym roku!


Gliwice 23.11.2022 r.

Listopadowo

Smutno, szaro, mgliście - 
jesień dookoła.
Z drzew ostatnie liście
do się ziemia woła.

Nieustannie pada,
leje dzień po dniu;
dąsy listopada
widać tam i tu.

Lecz niedługo grudzień 
tutaj władać będzie.
A co na to ludzie - 
zima będzie wszędzie?

Spadną płatki białe,
spadną tu i tam.
Czy bałwanki małe
staną już u bram?

Gliwice 20.11.2020 r.

Pora na sen

  Kochanie moje, kochanie,
  pożegnam cię, boś już senny,
  boć przyszła pora na spanie,
  choć nastrój taki wiosenny...

 Tyś mój jedyny na świecie,
  a twoje najdroższe imię -
  jak balsam, co chłodzi w lecie,
  jak ciepła pierzyna w zimie...

 Tyś wczoraj księżycem na noc
  i słońcem w jutro jesienne,
  a dziś ci mówię: dobranoc,
  całując twe oczka senne...

 Tyś życia mego zapłata,
  tyś los szczęśliwie wygrany
  i promyk mojego świata...
  ty śpisz już, synku kochany.


 Gliwice 20.06.2007 r.

Dni jesienne

Spadł już listek z wierzby szarej,
ptak odleciał gdzieś hen w dal,
zając skrył się za oczarem;
jemu także lata żal...

Jesień wpadła tu na chwilę,
z wiatrem, z deszczem oraz mgłą,
i zostawia wspomnień tyle,
że się czasem nawet śnią...

Dobrych wspomnień nigdy mało,
choć je kryje mglisty ścieg.
Czasu wiele nie zostało...
w górach dzisiaj sypnął śnieg!


Gliwice 13.11.2019 r.

Dary jesieni

Dała nam jesień swoje dary,
dała za darmo - niczym brat...
dała nam kosze renet szarych
i słodkich śliwek (tam, gdzie sad).

Cieszyć się trzeba każdą chwilą
i brać z jesieni słońca blask...
choć w gniazdach ptaki już nie kwilą
i cisza wraca znów do łask.

To nic, że wiatr nam w oczy wieje,
że deszczem płacze smutny dzień...
póty nic złego się nie dzieje,
póki nam sadem pachnie sień...

Pachnące sady do spiżarni
schowała jesień w kilka dni...
i jeszcze cały las ogarnie -
bo grzyb przy grzybie w runie tkwi...


Gliwice 25.10.2019 r .

Spór

Brzydka pora - rzecze Jaś.
- Cóż, listopad to nie maj -
rzekł mu na to kumpel Staś.

Na to Ania grzmi zza drzwi:
- Smutna jesień zwiedza kraj! 
- Daj jej spokój - krzyknął Zdziś.

Od południa, aż po noc,
kwitnie zwada niczym gaj,
aż się Mruczek skrył pod koc... 

Trwałby jeszcze zatarg ten,
gdyby nie zmęczenia skraj... 
Dzieciom w sukurs przyszedł sen.

Gliwice 05.11.2020 r.

Strofa dla syna 2

 Niech moja strofa dziś cię, synu, chwali,
 niechaj twój portret przystroi obłokiem,
 niech błyśnie jasno jak uśmiech z oddali,
 jak blask na szybie w jednym z moich okien…

 Potem z obłokiem niech popłynie dalej
 słowem najczulszym i uczuć woalem,
 i niech do ciebie przemówi najprościej,
 jak matka twoja, jak twój (zmarły) ojciec.

 Synu kochany! Tobie wszelkie chwały
 wznoszę ku niebu (w cichości i skrycie),
 by serafiny w głos się rozśpiewały,
 gdy znicz zapalę na nagrobnej płycie…

 Jasne anioły pośród sosen brzmiały,
 a płomień znicza się w górę unosił,
 jak moje słowa, co do ciebie gnały:
 Przyjdź do mnie, dziecko drogie! Matka prosi…


Gliwice 29.10.2019 r .

                                   Pamięci syna Tomasza