Listopadowo

Smutno, szaro, mgliście - 
jesień dookoła.
Z drzew ostatnie liście
do się ziemia woła.

Nieustannie pada,
leje dzień po dniu;
dąsy listopada
widać tam i tu.

Lecz niedługo grudzień 
tutaj władać będzie.
A co na to ludzie - 
zima będzie wszędzie?

Spadną płatki białe,
spadną tu i tam.
Czy bałwanki małe
staną już u bram?

Gliwice 20.11.2020 r.

Pora na sen

  Kochanie moje, kochanie,
  pożegnam cię, boś już senny,
  boć przyszła pora na spanie,
  choć nastrój taki wiosenny...

 Tyś mój jedyny na świecie,
  a twoje najdroższe imię -
  jak balsam, co chłodzi w lecie,
  jak ciepła pierzyna w zimie...

 Tyś wczoraj księżycem na noc
  i słońcem w jutro jesienne,
  a dziś ci mówię: dobranoc,
  całując twe oczka senne...

 Tyś życia mego zapłata,
  tyś los szczęśliwie wygrany
  i promyk mojego świata...
  ty śpisz już, synku kochany.


 Gliwice 20.06.2007 r.

Dni jesienne

Spadł już listek z wierzby szarej,
ptak odleciał gdzieś hen w dal,
zając skrył się za oczarem;
jemu także lata żal...

Jesień wpadła tu na chwilę,
z wiatrem, z deszczem oraz mgłą,
i zostawia wspomnień tyle,
że się czasem nawet śnią...

Dobrych wspomnień nigdy mało,
choć je kryje mglisty ścieg.
Czasu wiele nie zostało...
w górach dzisiaj sypnął śnieg!


Gliwice 13.11.2019 r.

Dary jesieni

Dała nam jesień swoje dary,
dała za darmo - niczym brat...
dała nam kosze renet szarych
i słodkich śliwek (tam, gdzie sad).

Cieszyć się trzeba każdą chwilą
i brać z jesieni słońca blask...
choć w gniazdach ptaki już nie kwilą
i cisza wraca znów do łask.

To nic, że wiatr nam w oczy wieje,
że deszczem płacze smutny dzień...
póty nic złego się nie dzieje,
póki nam sadem pachnie sień...

Pachnące sady do spiżarni
schowała jesień w kilka dni...
i jeszcze cały las ogarnie -
bo grzyb przy grzybie w runie tkwi...


Gliwice 25.10.2019 r .

Spór

Brzydka pora - rzecze Jaś.
- Cóż, listopad to nie maj -
rzekł mu na to kumpel Staś.

Na to Ania grzmi zza drzwi:
- Smutna jesień zwiedza kraj! 
- Daj jej spokój - krzyknął Zdziś.

Od południa, aż po noc,
kwitnie zwada niczym gaj,
aż się Mruczek skrył pod koc... 

Trwałby jeszcze zatarg ten,
gdyby nie zmęczenia skraj... 
Dzieciom w sukurs przyszedł sen.

Gliwice 05.11.2020 r.

Strofa dla syna 2

 Niech moja strofa dziś cię, synu, chwali,
 niechaj twój portret przystroi obłokiem,
 niech błyśnie jasno jak uśmiech z oddali,
 jak blask na szybie w jednym z moich okien…

 Potem z obłokiem niech popłynie dalej
 słowem najczulszym i uczuć woalem,
 i niech do ciebie przemówi najprościej,
 jak matka twoja, jak twój (zmarły) ojciec.

 Synu kochany! Tobie wszelkie chwały
 wznoszę ku niebu (w cichości i skrycie),
 by serafiny w głos się rozśpiewały,
 gdy znicz zapalę na nagrobnej płycie…

 Jasne anioły pośród sosen brzmiały,
 a płomień znicza się w górę unosił,
 jak moje słowa, co do ciebie gnały:
 Przyjdź do mnie, dziecko drogie! Matka prosi…


Gliwice 29.10.2019 r .

                                   Pamięci syna Tomasza

Jesień w sadzie

Jesień słońcem gładzi sad
i owocem słodkim kusi,
gdy na drzewa ześle wiatr.
Owoc spadł, bo upaść musi...

Taka jest jesieni wola:
owoc dojrzał - pora spaść!
Wiatru figle i swawola,
zbieraj jabłka, zbieraj waść!

Gruszki mają słodki smak
(czy ktoś widział gruszki gorzkie?...),
a ja dzieciom mówię tak:
- jedz owoce, choćby troszkę...

Latem owoc i jesienią,
i na zimę owoc mam.
Mrozy tego też nie zmienią,
bo ja dzieciom dżemy dam.

Jesień daje zdrowia dar
i od śliwy, i od gruszy...
Będzie soku wielki gar,
nim do boju zima ruszy.

Dżemów będzie ze trzydzieści,
a powideł chyba sto...
Co spiżarnia jeszcze zmieści?
Kompot z jabłek - to jest to!

Jesień - matka można rzec,
aż się prawie nie chce wierzyć...
Jednak najważniejsza rzecz:
podziękować jej należy!


Gliwice 22.09.2019 r .

Babie lato

bielutka niteczka
srebrnobiała szata
wije się nad rzeczką
gdy z pajączkiem lata

pajączek ją utkał
wiatr hen w las ją niesie
wprost do krasnoludka
co zamieszkał w lesie

krasnal się ucieszył
a że nie był gapa...
to kroku przyspieszył
i nić białą złapał!


Gliwice 13.09.2011 r .

Ławeczka

Jeszcze niedawno w zieleni,
w gwarze ławeczka parkowa,
teraz samotna i w brązach,
pusta i smutna od nowa...

Czeka, by ktoś na niej usiadł,
na moment, na jedną chwilę...
choćby niewielki raniuszek,
choćby maleńki motylek....

Aż tu ku ławce zdążają
wiewiórka i szarak zając,
i przy niej cichutko siadają,
i taki dialog prowadzą:

- Co słychać w twej dziupli, ruda?
Masz zapas orzechów na zimę?
- Nazbieram, ile się uda,
a resztę gdzieś w ziemi przetrzymam.

Ławeczka na chwilę ożyła
i szczęście poczuła ogromne,
bo park jej uśmiechy posyła,
bo drzewa jej nucą podzwonne...


Gliwice 28.10.2019 r .

Niepojęte spotkanie z naturą

Wyszedł z lasu piękny łoś,
za nim łosza i łosięta.
Czy ktoś widział, słyszał ktoś?
Toż to rzecz jest niepojęta!

Niepojęty jest też fakt,
że po drugiej stronie drogi
znalazł się futrzasty jak*;
wielki zwierz, lecz krótkonogi.

Napotkane ssaki dwa
(z łopatami lub rogami)
spotkać można gdzieś za dnia...
albo śnią się nam czasami.


Gliwice 19.10.2024 r.

*Jak zwyczajny, dawniej: jak (Bos grunniens) – udomowiony gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z podrodziny bawołów (Bovinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae). Występuje w Tybecie, Indiach  i Chinach, gdzie żyje zarówno w stanie dzikim, jak i udomowionym.