Zbudź się, synku mój kochany, zbudź na chwilę!
Z nieba lecą wprost ku tobie śnieżne płatki!
Siadły cicho na twych rzęsach jak motyle
i rozbłysły w twych oczętach niczym gwiazdki.
Więc, mój synku ukochany, łap te gwiazdki!
Chwytaj w rączki przezroczysty ich aksamit
i posłuchaj kołysanki-opowiastki,
którą księżyc ci zaśpiewa nad sankami.
Słuchasz, synku, księżycowej kołysanki,
nad twą główką wciąż wirują białe płatki...
a na dłonie twe maleńkie jak kocanki
spada cicho, w łzę zaklęta... miłość matki.
Gliwice 14.01.2009 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz