Oj, zaśnij już, kochanie,
i oczka zmruż, boś senny.
Wszak pora już na spanie,
i czas na sen promienny.
Tyś skarbem mym wśród świata,
tak drogim - jak twe imię,
jak zimny lód wśród lata,
jak ciepła kołdra w zimie.
Tyś, synku, gwiazdką na noc,
i słońcem w świt jesienny...
lecz teraz śpij... Dobranoc.
Czas zmrużyć oczka senne.
Tyś życia jest zapłatą.
Tyś los mi jest wygrany.
Tyś promyk mego świata...
Ty śpij już, mój kochany!
Gliwice 20.06.2007 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz