Strofa dla syna

 Niech moja strofa dziś cię, synu, chwali,
 niechaj twój portret przystroi obłokiem,
 niech błyśnie jasno jak uśmiech z oddali,
 jak blask na szybie w jednym z moich okien…

 Potem z obłokiem niech popłynie dalej
 słowem najczulszym i uczuć woalem,
 i niech do ciebie przemówi najprościej,
 jak matka twoja, jak twój (zmarły) ojciec…

 Synu kochany! Tobie wszelkie chwały
 wznoszę ku niebu w to święto czerwcowe,
 by serafiny w głos się rozśpiewały,
 gdy ci zapalę lampki nagrobkowe…

 Jasne anioły pośród sosen brzmiały,
 a płomień znicza się w górę unosił,
 jak moje słowa, co do ciebie gnały:
 Przyjdź do mnie, dziecko drogie! Matka prosi…


Gliwice 27.05.2008 r.

Pamięci syna Tomasza

Dobry sen

Cichy kąt i łóżko z drewna
i spokojny sen (bez łez)
mam ja teraz jak królewna
gdy mój ojciec przy mnie jest

I jak anioł stróż mi służy
chroniąc nocą mnie i dniem
ode złego i od burzy
kiedy czuwa nad mym snem...

            *  *  *

Chyba gdzieś w zanadrzu duszy
marzył mi się obraz ten...
bo zły ojciec mnie poruszył
gdy zabłądził w dobry sen


Gliwice 23.06.2008 r.

Mój tato

Kto zepsute zabawki naprawiał?
Komu pytań najwięcej zadałam?
Kto o książkach ciekawie rozprawiał?
Z kim o sporcie najczęściej gadałam?...

Kto po twarzy tak czule mnie głaskał?
Kto otaczał ojcowskim ramieniem?
Kto za wierszyk udany mi klaskał?
Kto najmilszym pozostał wspomnieniem?...

Wciąż pamiętam (choć starszam już wiekiem),
z nim spędzone najpiękniejsze lata...
czas, gdy uczył, jak stać się człowiekiem,
jak z innymi w przyjaźni się bratać.

Nie zapomnę ojcowskiej opieki,
i na zawsze mu wdzięcznam jest za to!
On w mym sercu pozostał na wieki.
On - najlepszy na świecie! Mój tato!


Gliwice 23.06.2007 r.

Cicerone

On mnie pierwszy uczył pisać,
on mnie pierwszy czytać uczył.
Kim on dla mnie - ktoś zapyta -
pan wysoki, słusznej tuszy?...

On - i druhem mym, i ojcem,
bo prowadził mnie w nieznane,
i mnie uczył co to dzwońce
albo dokąd mkną bociany…

Przewodnikiem był człek ony,
cicerone ukochanym...
Przez dziesiątki lat minionych
bliskim wciąż i wspominanym...


Gliwice 04.10.2019 r.
Pamięci mojego pierwszego nauczyciela,
pana Konstantego Stradowskiego

Zaczarowany ogród

Hodujesz troskliwie róże herbaciane,
jakby były chlubą twojego ogrodu,
a nie wiesz, że róże są zaczarowane,
że to są księżniczki z Dalekiego Wschodu...

Więzione przez lata błąkały się długo,
czekając aż klątwę ktoś po latach zrzuci...
I oto znalazły czarodziejkę drugą,
co losy niewoli może im odwrócić...

- Dziś gusła i czary już dawno nie w modzie,
więc po co to zmieniać? - myśli ogrodniczka.
Niech róże zostaną różami w ogrodzie -
a ja zadbam o nie jak wschodnia księżniczka.


Gliwice 26.06.2007 r.

Do córeczki

Zbudź się, zbudź już, moja miła,
snem jak świt pachnąca,
boć cię wietrzyk szaławiła
całuje bez końca.

Wciąż przez sen się uśmiechałaś

moja ty kruszynko...

widać, dobrze dzisiaj spałaś -

teraz wstań, Justynko.

Gdy się zbudzisz, miła moja,
jeszcze snem pachnąca,
ja ci uśmiech na dzień dobry
dam jak promyk słońca.

Gliwice 19.06.2021 r.

Na placu zabaw

Przygnał wietrzyk stertę śmieci
Na plac zabaw koło bloku
Gdzie kilkoro małych dzieci
Szło wężykiem - krok po kroku...

Jasio krzyknął: - Papier leci!
Na to Kasia: - O, i guma!
- Skąd na placu tyle śmieci? -
Pan Antoni się zadumał...

- To są śmieci spod śmietnika -
Na to rzecze pani Krysia.
- Nikt nie sprzątał pojemnika
Ani wczoraj ani dzisiaj...

Tu się Jan odezwał basem,
Tato Franka spod dziesiątki:
- Tu sprzątają tylko czasem,
A najczęściej tylko w piątki...

Na to wszystko Pani Miecia
Pomysł ma nie byle jaki:
- To zamiećmy wszystkie śmieci
Gdzieś za blokiem, może w krzaki?

To już koniec, koniec świata! -
Na to rzekła pani Wiera.
- Trzeba, owszem, pozamiatać,
Ale wprost do kontenera!

I ta myśl, zwyczajna taka,
Poruszyła wszystkich wkoło...
Śmieci nie ma, a dzieciaki
Znowu bawią się wesoło...


Gliwice 27.07.2019 r.

Upominek

Dałam prezent memu dziecku
i to prezent wręcz udany:
klocki Lego mu kupiłam
i błyszczące buty glany.

Syn się cieszył upominkiem,
a z radości niepojętej
spać z butami poszedł chyłkiem
i z klockami (z życia wzięte...).

Radość taka mnie upaja,
kiedy synka dary cieszą,
i z czymś nowym się oswajam:
dzieci śpią, a śpiąc - nie "grzeszą".


Gliwice 29.05.2020 r.

Twoje święto

Cóż mogę dać ci dzisiaj, synu
Gdy mnie nie widzisz i nie słyszysz
Gdy gdzieś w edenie, wśród aniołów
Swe święto spędzasz w rajskiej ciszy

A tak bym chciała dać ci wszystko
Co tylko matka dać jest w stanie
Matczyną miłość ponad wszystko
A tylko kwiaty dziś dostaniesz

Bo dzisiaj, w dniu twojego święta
To tylko matka dać ci może
Że znicz zapali, że pamięta...
Niech chociaż kwiaty ci położę...


Gliwice 22.05.2007

Pamięci syna Tomasza