Skowronkowy koncert

Na drzewie pochylonym,
siadły na chwilę wrony
i kraczą jak najęte.

A nad konarem drzewa,
skowronek piosnkę śpiewa
o treści niepojętej.

Zdumione śpiewem takim,
czarne jak sadza ptaki,
ogromnie są wzburzone:

- Oj, przyszła na nas bieda,
bo słuchać już się nie da
tej pieśni skowronkowej!

I niebo daje znaki;
by odfrunęły ptaki,
by pieśni nie słuchały.

Z pochylonego drzewa,
co nad nim ptaszek śpiewa,
już wrony odleciały...

A skowroneczek - dalej
wygłasza swoje żale,
choć nikt go już nie słucha.

I drzewo ma dość tego:
- Dobranoc, mój kolego!
Daj spać! Już nocka głucha!


Gliwice 21.06.2007 r.