Matko moja (choć nieznana),
coś się w boskiej skryła chmurze...
spójrz na ziemię,
bo od rana mam dla ciebie białą różę!
Widzi to wiosenne słonko
i zza chmury ci powiada:
- Spójrz na ziemię, droga Bronko -
ktoś na grobie różę składa!
A i Bóg ci, matko moja,
z bram edenu podpowiada:
- Popatrz, Bronko - córka twoja
na twym grobie różę składa!
O matulu (niepoznana) -
miast laurki na Dzień Matki -
prześlę Tobie (zaraz z rana)
wiersz o róży, łzy i bratki!
Gliwice 26.05.2009 r.
Bronisławie – mojej rodzonej mamie poświęcam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz