Zocha

 Gdzieś Zosiu rankiem wychodziła?
 Czyś znowu z pieskiem się bawiła?
 A może z jakimś kotkiem,
 Co ukrył się za płotkiem?

 Gdzieś dzisiaj córko przebywała?
 Czyś chociaż raz się dzisiaj śmiała?
 Naturę masz okrutną (?)...
 Bo zawsze jest ci smutno.

 Z kimś choć przez chwilę pogwarzyłaś,
 Czy tylko z kotkiem się bawiłaś?
 A może jednak z pieskiem,
 Co uszka ma niebieskie?

 Czy byłaś dzisiaj choć szczęśliwa?
 Czy smutna znowu i lękliwa?
 Samotnie spacerujesz -
 A może źle się czujesz?...

 Milczysz i w sufit wciąż się gapisz...
 Powiedz swej matce, co cię trapi?
 Wszak smutek twego lica,
 Twej matki nie zachwyca.

 Powiedzże wreszcie, o co chodzi?
 Dlaczego sama wciąż gdzieś chodzisz?
 Sama wychodzisz w ranki...
 Gdzie twoje koleżanki?

 * * *

 Już chyba wiem, w czym rzecz! - Pojmuję!
 Tyś jest niezdrowa... ty chorujesz...
 Wiem, córko moja śliczna:
 TY JESTEŚ... AUTYSTYCZNA!

 To stąd samotność twa wynika...
 To stąd ty innych wciąż unikasz...
 Ty żyjesz w swoim świecie...
 I z sobą, moje dziecię.

 Świat o tym sporo wie i gada,
 Więc dziś i na to będzie rada,
 By pomóc także tobie;
 I w życiu. I w chorobie.

 A jako matka wszystko zrobię,
 Aby ci ulżyć w tej chorobie.
 I na to znajdę jakiś sposób.
 Poszukam go... Wśród wielu osób.

 Być może miną długie lata,
 Nim wrócisz do mojego świata.
 A póki co - trzymaj się Zocha!
 Mama i tak cię bardzo kocha!


 Gliwice 13.07.2007 r.

 O2.04. obchodzony jest Światowy Dzień Autyzmu